This Post Has One Comment

1. 

   rakshedevendra

   30 Dec 2018 Reply

   लेखक श्री. प्रतिक कोकसे यांस,
   उत्तम लेख, आपल्या विचारांची खोली या लेखातून “अभ्यासोनी” प्रकटली.
   बाबासाहेब फक्त जातीपुरतेच वंदनीय का, प्रत्येक भारतीयास त्यांच्या विचारांचा स्पर्श सकल देशाला खूप उंचावर नेऊन ठेवेल हे नक्की.
   बाबासाहेब आंबेडकर यांचा अभिमान बाळगणारा प्रत्येक माणूस (माणूस या शब्दावर विशेष जोर देतोय) हा सर्वप्रथम एक व्युत्पन्न सव्यसाची साक्षेपी वाचक व्हायला हवा.
   बाबासाहेब स्वतःमध्ये जगणे म्हणजे बहुविध पुस्तकांना आतील विचारांसह रिचविणे हे होय.
   या लेखातील एका वाक्यात सांगितलेला बाबासाहेबांचा प्रवास त्यांचे अवघे जीवनपट रेखीत गेला असेच भासले.
   एका सुंदर वाक्यात संपूर्ण आयुष्याचे श्रेयस जणू एकवटले असेच मला वाटते आहे.
   शतकानुशतके अन्याय सहन करीत आलेल्या अशा जणू मेलेल्या मनातील अस्मिता फुंकरून, ती अस्मिता जागृत करून, फुलविण्याचे कार्य हे या जीवनपटातील मध्यांतर नि त्याचेच सुखांती पर्यवसान म्हणजे तीच ती जागृत झालेली अस्मिता विचारांच्या परिपक्व स्थितप्रज्ञते कडे नेत जाणे यास बुद्धास अपेक्षित असे जे सम्यक ज्ञान केवळ पुस्तकं वाचूनच साध्य होऊ शकते हे देखील बाबासाहेबांनीच स्वतःच्या उदाहरणावरून देशाला दाखवून दिले आहे हेच खरे.
   सामाजिक अवहेलनेतून बाहेर पडल्यावर जागृत झालेली अस्मिता परिपक्वतेच्या भावनेत विरघळायला हवी असेल तर आता गरज आहे आर्थिकदृष्ट्या अधिक सक्षम होण्याची. बाबासाहेब थोर अर्थतज्ञ देखील होते, नि आपला समाज उद्योजकता अंगीकारून आर्थिकदृष्ट्या बलवान झालेला पाहणे ही देखील त्यांना कर्तुत्वाने वाहिलेली श्रद्धांजली ठरेल.
   वंचितांची वाटचाल उद्योजकते होण्यासाठी काय करता येईल हा पण माझ्या अभ्यासाचा विषय आहे.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.