अंक – जनवाणी दीपावली विशेषांक, १९६० विनोद आणि अश्लीलता ह्यांच्या मर्यादा काय? माधवराव जोशी, गडकरी आणि कोल्हटकर यांच्या कोट्या ‘अश्र्लील’ या सदरांत मोडतात का?.... ‘जो विनोद स्त्री-पुरुषांच्या संमिश्र समाजांत निःसंकोचपणे वाचता येत नाही तो अश्र्लील-’ *** विनोद आणि अश्र्लीलता ह्यांच्या मर्यादा काय? हा प्रश्न महाराष्ट्रांत नेहेमी उपस्थित केला जातो. अश्लील ह्या शब्दाचा अर्थ मी येथे ‘ग्राम्य’ एवढाच घेतो. कायद्याने ‘Obscene’ गोष्टी लिहिणे किंवा दर्शविणे हा गुन्हा ठरविलेला आहे. त्या इंग्रजी शब्दाचे भाषांतर सर्व साधारणपणे ‘अश्लील’ असेच करण्यात येते. त्या अर्थाने वाङ्मयाच्या चर्चेत ‘अश्लील’ हा शब्द वापरला जात नाही. स्त्री पुरुषांची शरीरे आणि त्यांचे नैतिक संबंध हा अशिक्षित आणि असंस्कृत समाजांत हास्याचा नि विनोदाचा विषय समजला जातो. किंवा चार चांगले सुशिक्षित पुरुष जमले म्हणजे आपापसांत त्यांचा जो खाजगी हास्यविनोद चालोत तो अशाच स्वरूपाचा असतो. इंग्लंडसारख्या सुसंस्कृत देशातही भोजनानंतरच्या वार्तालापांत इंग्रज पुरुष अशा तऱ्हेच्या लैंगिक (smutty) गोष्टी सांगून मनोविनोदन करतात. तथापी, ह्या विनोदाला समाजांत किंवा साहित्यांत प्रकट स्थान नसते. अशा तऱ्हेच्या विनोदाला ग्राम्य आणि असभ्य म्हणजेच ‘अश्लील’ समजले जाते. वाङ्मयीन अश्लील शब्दाची अगदी सोपी व्याख्या करावयाची झाल्यास असे म्हणता येईल की, ज्या विनोदांत प्रकट वा अप्रकटरीत्या काही तरी लैंगिक सूचना असेल त्याय विनोदाला अश्लील म्हणावयास हर ...
हा लेख पूर्ण वाचायचा आहे? सोपं आहे. एकतर * सभासदत्व !*' घ्या किंवा आपण विद्यमान सभासद असाल तर कृपया लॉगिन करा .
and then add to homescreen
[email protected]
5 वर्षांपूर्वीलेख पूर्ण वाटत नाही.
Santosh
5 वर्षांपूर्वीसुंदर
Abhay Sonar
5 वर्षांपूर्वीPlease send it on mail
Sangram
5 वर्षांपूर्वीNice
Shobha dere
5 वर्षांपूर्वीछान, उपक्रम