पाच वाजून पंधरा मिनिटं हे केवळ निमित्त होतं. त्यांना आम्ही महात्मा केलं तेव्हाच त्यांच्या खांद्यावर त्यांचा क्रूसही मोठ्या तत्परतेनं ठेवला होता. दोनएक हजार वर्षांपूर्वी असाच या नाटकाचा हाऊसफुल प्रयोग आम्ही केला होता. पाच वाजून पंधरा मिनिटं हे खरंच एक निमित्त होतं....पंधरा मिनिटांनी नसतं झालं, तर सोळा मिनिटांनी झालं असतं. ....सतरा नाही तर अठरा....एकोणीस....पण झालं हे असतंच.
...
हा लेख पूर्ण वाचायचा आहे? सोपं आहे. एकतर * सभासदत्व !*' घ्या किंवा आपण विद्यमान सभासद असाल तर कृपया लॉगिन करा .
Jayashree patankar
4 वर्षांपूर्वीतळमळीच लेखन.