अंकः मराठी साहित्य पत्रिका, ऑक्टोबर-डिसेंबर १९९५
पंचतंत्र, सिंहासन-बत्तिशी, वेताळ-पंचविशी आदी पुस्तकांतील निवेदनशैलीचा फक्त घाट वापरून मी विनोदी कथा लिहिल्या आहेत. त्यांची ‘आधुनिक पंचतंत्र’ ‘साहेबासन बत्तिशी’ आणि ‘गद्धे पंचविशी’ या शीर्षकाची पुस्तक प्रसिद्ध झाली आहेत. टिपिकल मराठी मध्यमवर्गीय अशा काही व्यक्तिरेखाही लिहिल्या आहेत. काही म्हटल्या तरी त्यांची संख्या पन्नाससाठ होईल.
विनोदाचे विषय मला सतत सुचत असतात. विनोदी लिहिण्यासाठी इतके विषय आजूबाजूला असतात. इतक्या घटना घडत असतात की, माझ्या सारख्याला तेवढ्यावरच आयुष्यभर सुखानं वाङ्मयीन गुजराण करता येईल. राजकारण, समाजकारण, पुढारी, निरनिराळ्या व्यवसायातले लोक सतत विनोदाचा पुरवठा करत असतात. अशा वेळी “देता किती घेशिल दो करांनी” अशी गोड असमर्थता कधी कधी जाणवू लागते. विषयांसाठी मी कधीच अडून बसलो नाही. विषय रांगेनं उभे असतात. म्हणून तर मी भरपूर लिहू शकतो. आतापर्यंत अक्षरशः शेकडो विषयांवर लिहून झालं आहे.
...
हा लेख पूर्ण वाचायचा आहे? सोपं आहे. एकतर * सभासदत्व !*' घ्या किंवा आपण विद्यमान सभासद असाल तर कृपया लॉगिन करा .
and then add to homescreen
Shrikant Bacchuwar
3 वर्षांपूर्वीबुवांचा लेख एकदा वाचायला सुरुवात केली की पूर्ण झाल्याशिवाय ठेववत नाही. प्रसन्न लेखन असते.
Suhas Joshi
3 वर्षांपूर्वी1970 च्या दशकात बुवा, हुमणे ,बाळ गाडगीळ असे लेखक आघाडीवर होते
atmaram jagdale
3 वर्षांपूर्वीबुवांचे लेखन मला नेहमीच आवडत आले आहे . चटपटीत ' कुरकुरीत खमंग आणि लज्जतदार असे त्यांचे लेख असतात . शिवाय ज्ञानात भर पडते . बहुश्रृतता येते . काही म्हणा . पण त्यांचं पुस्तक दिसल्यावर ते मी पटकन उचलतो एवढं खरं
Milind Kolatkar
3 वर्षांपूर्वीकाहितरी पाचकळ लिहायचे. मला कधीच भावले नाहीत. कदाचित पु.ल. वगैरे वाचल्यानंतर माझ्या अपेक्षा फारच वाढलेल्या असाव्यात! असे दुय्यम लेखक, लेख इथं न आले तरी चालतील! बाकी मजा येतेय. धन्यवाद.