माझे बाबा आचार्य विष्णु प्रभाकर लिमये स्वातंत्र्यसैनिक होते, संस्कृतचे गाढे पंडित होते आणि माझी आई डॉ० ताराबाई जोगळेकरसुद्धा स्वातंत्र्यसैनिक होती. उत्कृष्ट स्त्रीरोगतज्ज्ञ होती. खूपच उशिराने विवाह होऊनही त्यांनी उणापुरा ४०-४२ वर्षांचा संसार केला. बाबा स्पष्टवक्ते, तडफदार होते, तर आई सौम्य पण खंबीर होती. ते दोघे अतिशय वेगळ्या प्रकारच्या कुटुंबात जन्मले, वाढले. पण राष्ट्रप्रेम हा दोघांना एकत्र बांधणारा दुवा होता. त्या दोघांबद्दलच्या माझ्या, तसेच त्यांनी स्वत: बद्दल मला सांगितलेल्या. अशा दोन्ही प्रकारच्या आठवणी मला आजही भूतकाळात घेऊन जातात.
...
हा लेख पूर्ण वाचायचा आहे? सोपं आहे. एकतर * सभासदत्व !*' घ्या किंवा आपण विद्यमान सभासद असाल तर कृपया लॉगिन करा .
and then add to homescreen
Amol Nirban
2 वर्षांपूर्वीफार सुंदर आठवणी. संयत लिखाण.
sumitra jadhav
3 वर्षांपूर्वीया अलौकिक जीवनातील प्रसंग मनावर खोल परिणाम करतात. स्वत्व आणि सत्व, निष्ठा आणि ध्येय , संसार आणि आचारविचार - आदर्श जीवनाचे रूप व्यक्त करणारा लेख !