अंक:अनुभव दिवाळी २०२१
मेघश्री दळवी
जाग आल्यावर मोबाइलकडे नजर टाकली तर डायरेक्ट दहा वाजायला आले होते. घाईघाईने डोळे चोळत खुर्चीवरचा एक टीशर्ट लटकवला आणि ऑफिसच्या मीटिंगसाठी थेट व्हिडिओ कॉलला बसलो. टीम लीडर विश्वासही जांभया देत होता. नॅचरली! रात्री उशिरापर्यंत क्लाएंट कॉल्स घ्यायचे आणि सकाळी इकडे परत पीठ पाडायला बसायचं!
“अरे, चैतन्य! शोस्टॉपर बग आलाय, काय करताय तुम्ही हे फायनल बिल्ड टाइमला? ऑफिसला ये आज. बारापर्यंत पोच.” विश्वास अपसेट दिसत होता.
“कशाला ऑफिसला! मास्क घालून बसणं जिवावर येतं. इकडून बघतो ना.”
“नो वे. मी येतोय. शिवानी आणि पृथ्वी पण येणार आहेत. आपल्याला एकत्र बसूनच करायला लागणार. जेवण मागवू तिथेच.”
शिवानी म्हटल्यावर जरा बरं वाटलं. पण बाहेर पाऊस बघितल्यावर महा वीट आला. उबर येणार का, वेळेवर नेणार का, परत येताना काय, झालंच तर कपडे कुठले घालायचे इथपासून सुरुवात.
माझं तोंड बघून रचना हसली. “कमऑन, चैतन्य. मागच्या आठवड्यात आम्ही टेस्टिंगवाले बसलो होतो की दोन दिवस. इट्स नॉट बॅड. घरात एकट्याने रडण्यापेक्षा एकत्र रडायला मजा येते. आणि शिव्या घालायला समोर लोक असले की जाम रिअल वाटतं बघ!”
...
हा लेख पूर्ण वाचायचा आहे? सोपं आहे. एकतर * सभासदत्व !*' घ्या किंवा आपण विद्यमान सभासद असाल तर कृपया लॉगिन करा .
and then add to homescreen
Swatita Paranjape
3 वर्षांपूर्वीअतिशय वेगळी कथा. विज्ञान कथा म्हणावी अशी.