निवडणुकीच्या वेळी घरोघर फिरून आपल्या उमेदवारांसाठी मते मागणारे कार्यकर्ते आजही आपल्याला दिसतात. कार्यकर्त्यांच्या निष्ठांमध्ये सैलपणा आलेला असला आणि उमेदवारांच्या आश्वासनांमधला फोलपणा सगळ्यांच्या लक्षात आला असला तरी हा सिलसिला मात्र सुरुच आहे. १९५७ सालच्या ‘आलमगीर’च्या दिवाळी अंकात प्रसिद्ध झालेला हा संवाद कार्यकर्त्यांनी एका घराचे दार ठोठावल्यानंतरचा आहे. या लेखाचे आजचे प्रयोजन अर्थातच सोमवारी असलेल्या मतदानाचे! ********** आलमगीर, दिवाळी अंक १९५७ ...दोन हालिक मत मागणीकरितां घरी आले. त्यांचे स्वागत कसे झाले? दोन गांधीटोप्या आणि एकीच्या खाकेंत एक रजिस्टर, असे दोन हालिक (नांगरे), मत-मागणीकरतां हिंडत हिंडत माझ्या घरी आले. “कोणाकरतां?” “आम्ही काँग्रेसकरतां मत मगायला आलो आहो,” एक गोराभुरा नाकेला हालिक म्हणाला. दुसऱ्याने रजिस्टर उघडून माझे नांव वाचले. “मीच तो.” मी म्हटले. “देणार ना आम्हांलाच मत?” “हे काय विचारतां?” मी उत्तरतो, “पण मला आधी हे सांगा, तुम्ही त्या भाडे-नियंत्रण कायद्याबद्दल काय करणार आहांत? अहो, आणखी दोनच वर्षे मुदत आहे म्हणे त्याची?—पुढे काय?” ‘तुम्ही’ हे सर्वनाम मी उच्चारल्याबरोबर नाकेला हालिक खुलला. त्याला हा ‘पर्सनल टच्’ वाटला. खुद्द आपण स्वतःच जणू हा कायदा केला, आणि खुद्द आपण स्वतःच तो कायदा संपवूं, वाढवूं अगर बदलूं शकूं, अशा अहंपणाने तो म्हणतो, “त्याची नको काळजी! आम्ही जसा पूर्वी पांच वर्ष वाढवून घेतला, तसा टांकाच्या आणखी एका फटकाऱ्यासरशी आणखी चार-सहा वर्ष वाढवून टाकूं.” “पण मालकांची ओरड आहे की पुरे झाला आता रेंट अॅक्ट! त्यांच्या मते रेंट अॅक्टाइतका अन्यायी व जुलमी कायदा जगाच्या इतिह ...
हा लेख पूर्ण वाचायचा आहे? सोपं आहे. एकतर * सभासदत्व !*' घ्या किंवा आपण विद्यमान सभासद असाल तर कृपया लॉगिन करा .
ललित
, आलमगीर
, पुनश्च
, गो. गं. लिमये
and then add to homescreen
[email protected]
5 वर्षांपूर्वीशेवटचा पंच लय भारी !
arush
6 वर्षांपूर्वीमजेदार